Los sénior conocieron el Pazo de Mariñán

Situado en el municipio coruñés de Bergondo, el Pazo de Mariñán es una construcción del siglo XVIII, que atesora un jardín de estilo francés. 

En la actualidad es propiedad de la Diputación de A Coruña, cuyo uso lo destina a fines meramente sociales. Es habitual como centro formativo donde se imparten cursos, destino de actos institucionales así como las visitas diarias a las zonas habilitadas como Museo.

Alumnos Sénior durante la visita

Durante el recorrido por los exteriores del Pazo

Crónica de la visita vista por uno de los alumnos sénior:

"Día 7 de xaneiro, os alumnos e alumnas da Uned Senior de Xestoso, despois do descanso de Nadal, iniciamos as clases de Historia de Galicia, cunha visita aos xardíns do pazo de Mariñán. Acompañados polo noso profesor D. Felipe Senén López, e o noso coordinador D. Luís Ángel Rodríguez Patiño, demos un paseo polos exteriores do pazo.

O noso profesor dounos unha ampla e clara explicación sobre as orixes, propietarios e usos deste pazo a través da historia. A súa orixe remóntase xa á Idade Media (mesmo podería haber restos romanos debaixo), onde existiu unha fortaleza defensiva, pertencente a algún señor das Mariñas. No século XVIII, construiuse o pazo, que foi ampliado nos anos setenta pola Deputación da Coruña, a actual propietaria. A parte nova é a zona de aloxamento. Hoxendía, o Pazo de Mariñán utilízase como centro de cursos, para actos institucionais e como museo do propio pazo.

O último propietario foi D. Gerardo Bermúdez de Castro, Señor de Láncara e de Mariñán. 

 

Os fidalgos regresaban das cruzadas e construían pazos, como lugares de descanxo e lecer. Varios escritores, entre eles, Dona Emilia Pardo Bazán, Valle-Inclán, Torrente Ballester, etc., tratan o tema dos pazos nas súas novelas. Os pazos construianse en lugares fértiles e abrigados. 

 

O de Mariñán atópase nunha zona privilexiada, á beira da Ría de Betanzos. Está situado en terrazas, unha para a horta, outra para o pazo, outra para o xardín, e, por último, o muro. Atópase  nunha zona fértil, e cunha ría rica en marisco, peixe, xuncos, aves migratorias. Todo isto, naquel tempo, era unha auténtica fonte de riqueza. A parte do bosque tamén aportaba beneficios ao pazo.

Os xardíns son de tipo francés, cuns marabillosos parterres de buxo, con símbolos propios da arte popular, e tamén eucaliptos centenarios, camelios, teixos, magnolios, etc. Logo, unha campa de romaría, que, no seu momento, sería unha zona de cultivo, chea de árbores froiteiras. A escalinata do xardín, de pedra, de tipo barroco. Na súa construción participan grandes mestres da arquitectura. Posúe unhas esculturas que parece ser que tiñan relación con outras gregas e romanas.

Despois dun interesantísimo e ameno paseo, finalizamos o percorrido no posto de observación ornitolóxica, onde, a simple vista, puidemos contemplar varias aves, entre elas, patos e gansos.

Finalmente, vimos o cruceiro que foi instalado no ano 2010, por iniciativa, entre outros, do noso profesor D. Felipe Senén López. A obra é un fermoso exemplar, cunha figura do Descendemento e tamén de S. Roque, patrón do pazo ; é moi similar a outro que hai indo para Noia.

 

Como sempre, rematamos a visita moi satisfeitos."